چند رباعی از امام خمینی ( ره ) !!!

آن دل که به یاد تو نباشد ،‌ دل نیست

قلبی که به عشقت نتپد ، جز گِل نیست

آن کس که ندارد به سر کوی تو راه

از زندگی بی ثمرش حاصل نیست

در محفل دوستان بجز یاد تو نیست

آزاده نباشد آنکه آزاد تو نیست

شیرین لب و شیرین خط و شیرین گفتار

آن کیست که با این همه ، فرهاد تو نیست

افسوس که عمر در بطالت بگذشت

با بار گنه بدون طاعت بگذشت

فردا که به صحنه ی مجازات روم

گویند که هنگام ندامت بگذشت

صوفی ! به ره عشق صفا باید کرد

عهدی که نموده ای وفا باید کرد

تا خویشتنی ، به وصل جانان نرسی

خود را به ره دوست فنا باید کرد

صوفی ! به ره دوست سفر باید کرد

از خویشتن خویش گذر باید کرد

هر معرفتی که بوی هستی تو داد

دیوی است به ره ، از آن حذر باید کرد

ابروی تو قبله ی نمازم باشد

یاد تو گره گشای رازم باشد

از هر دو جهان برفکنم روی نیاز

گر گوشه ی چشمت به نیازم باشد

موسی نشده ، کلیم کی خواهی شد ؟

در طور رهش مقیم کی خواهی شد ؟

تا جلوه ی حق تو را ز خود نرهاند

با یار ازل ندیم کی خواهی شد ؟

جز یاد تو در دلم قراری نبُوَد

ای دوست به جز تو غمگساری نَبُوَد

دیوانه شدم ز عقل بیزار شدم

خواهان تو را به عقل کاری نبود